Nakładem Księgarni Akademickiej ukazała się właśnie książka dr hab. Kingi Paraskiewicz (née Maciuszak) zatytułowana Amanullah Chan. Historyczna wizyta króla Afganistanu w Europie (1927-1928). Dlaczego Amanullah Chan? Oddajmy głos autorce...

"W listopadzie 1918 r. Polska odzyskała niepodległość, a w marcu 1919 r. emir Afganistanu Amanullah Chan ogłosił suwerenność swojego kraju. Obydwa państwa wkrótce nawiązały stosunki dyplomatyczne. 20 marca 1921 r. przybyła do Warszawy misja afgańska na czele z posłem nadzwyczajnym gen. Muhammadem Wali Chanem.

Delegatów przyjął marszałek Józef Piłsudski oraz minister spraw zagranicznych Eustachy Sapieha. W 1924 r. poseł afgański w Moskwie, Gulam Nabi Czarchi, wysunął propozycję zawarcia z Polską traktatu handlowego. Rząd polski rozważał wówczas możliwość wysłania specjalnej misji do Kabulu. Do formalnego nawiązania stosunków dyplomatycznych pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Afganistanu doszło w 1926 r., jednak żadna ze stron nie zdecydowała się wówczas na otwarcie placówki dyplomatycznej w stolicy kontrahenta, a ich interesy były reprezentowane przez poselstwa w Paryżu i Angorze (Ankarze).

Trzy lata później, w lutym 1927 r., do Kabulu udał się specjalny wysłannik prezydenta Ignacego Mościckiego, Józef Alfred hr. Potocki, który swój pobyt tam opisał w artykule „Kilka wrażeń z poselstwa do kraju Afganów". Owocem tej wizyty było podpisanie 3 listopada 1927 r. w Angorze Traktatu Przyjaźni między Najjaśniejszą Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Afganistańskiem. Dokument został sporządzony w trzech językach: polskim, perskim i francuskim. W razie nieścisłości interpretacyjnych wiążący miał być tekst francuski. Traktat sygnowali pełnomocnicy: w imieniu prezydenta RP dr Józef Wierusz-Kowalski, poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny RP, w imieniu króla gen. Gulam Dżajlani Chan"